P. Kuczyńska, M. Rępalska "Płonący lód. Nieczyste zagranie" (przedpremierowo)

TYTUŁ: Płonący lód. Nieczyste zagranie

SERIA: Płonący lód

AUTOR: Patrycja Kuczyńska i Monika Rępalska

DATA WYDANIA: 20.08.2018 r.

WYDAWNICTWO: Novae Res

Witajcie Kochani!!

            Przychodzę dzisiaj do Was z recenzją  książki, która jest debiutancką powieścią dwóch polskich autorek, czyli Patrycji Kuczyńskiej i Moniki Rępalskiej. Dziewczyny połączyły siły i dzięki temu powstała książka Płonący lód. Nieczyste zagranie. Jeżeli Monika i Patrycja mają tak mocny debiut, to nie chcę chyba wiedzieć, co będzie później. Rzecz jasna, że będę im kibicowała z całego serducha.

            Książka Płonący lód. Nieczyste zagranie opowiada o losach Lexi Archibald, która rozpoczyna naukę na renomowanej uczelni w Londynie, do której zazwyczaj trafia śmietanka towarzyska Wielkiej Brytanii. Jak łatwo się domyśleć, to już pierwszego dnia urocza pierwszoroczniaczka wchodzi w konflikt z postrachem uczelni, czyli Knox'em Black’em. On jest niemalże bogiem wśród swoich rówieśników (w końcu to kapitan uczelnianej drużyny hokeja), a ona nie potrafi się mu podporządkować (ta dziewczyna zdecydowanie nie choruje na język). Przez co pomiędzy tą dwójką dochodzi do częstych konfliktów, ponieważ ani jedno ani drugie nie chce pokazać, że jest słabsze. Jednak od nienawiści do miłości jest…

            Kiedy głównym bohaterem książki jest bad boy, możecie być pewni, że dzięki niemu będzie się w niej dużo działo. Oj, a w Płonącym lodzie dzieje się, dzieje, bo Knox do świętych nie należy. I jak łatwo się domyśleć relacja pomiędzy nim a Lexi, oparta jest na zasadzie hate – love, czyli to jest to, co ja najbardziej kocham w książkach. Uważam, że dzięki temu Nieczyste zagranie wciąga czytelnika od pierwszych stron. Utarczki słowne pomiędzy Knox'em a Lexi cały czas napędzają fabułę, a przez to czytelnik nie może narzekać na nudę podczas czytania.

            Główni bohaterowie Nieczystego zagrania nie są bezbarwnymi postaciami, tego możecie być pewni i przekonacie się o tym po przeczytaniu kilku pierwszych stron książki. Knox w byciu uczelnianym „bogiem” jest obłędny, a jego arogancki sposób bycia nawet mnie troszkę kręci. Waleczność Lexi sprawia, że myślę sobie: „Zuch dziewczyna”, chociaż były momenty, gdzie przewracałam oczami, bo jej zachowanie było dziecinne. Należy również wspomnieć o bohaterach drugoplanowych, którzy robią całą otoczkę do tej historii. Każdy z nich zna swoje w miejscu w szeregu i wszyscy są wobec siebie lojalni. Nie odnoszą się oni ze swoim bogactwem i za to ich uwielbiam

            Mi osobiście w Nieczystym zagraniu podobało się to, że autorki przedstawiły perspektywę obojga bohaterów i nie wpadły na szalony pomysł, aby napisać kolejną książkę, która będzie przedstawiała tę samą historię z perspektywy np. Knox'a, tak jak to było np. w Grey’u, Ten zabieg zastosowany przez Paulinę i Monikę sprawił, że czytelnik wie o wszystkim i nie musi się zastanawiać, czemu ktoś postąpił tak a nie inaczej.

            Ogromnym plusem tej książki jest też ciekawy pomysł na jej środek. Już Wam tłumaczę o co mi dokładnie chodzi. Otóż, gdy pojawia się wymiana sms'owa pomiędzy jakimiś bohaterami, to przedstawia się ją w chmurkach, z takimi z jakimi się spotykamy na co dzień. Jest jeszcze kilka innych rozwiązań graficznych w tej książce, ale musiałabym Wam zdradzić fabułę, więc w tym momencie zamilknę. Tak się zastanawiam i chyba z czymś takim spotykam się pierwszy raz albo już przeczytałam tyle tych książek, że moja pamięć mnie zawodzi.

            Zdecydowanym minusem Nieczystego zagrania nie jest język, jak co poniektórzy zarzucają to autorkom. Ja się przyczepię do czegoś innego. Otóż, kiedy czytałam tę książkę to czasami odnosiłam wraże, że akcja toczy się w Polsce, a nie w Wielkiej Brytanii. Niektóre zwrot są bardzo typowe dla nastolatków z naszego kraju i raczej Brytyjczyk by się nimi nie posługiwał. I chyba tylko do tego się muszę przyczepić.

            Pomimo iż jest to opasłe tomisko, książkę czytało mi się naprawdę szybko. Cały czas coś się działo w tej historii, a wszystko było dokładnie przemyślane i nic autorki nie pozostawiły przypadkowi. Może niektóre poruszone wątki w tej książce, rodzą pytania, czy aby takimi rzeczami zajmują się studenci, ale to pozostawiam Waszej opinii. Przyczepić się tylko mogę do tej polskości w niektórych momentach, ale jest to debiut dziewczyn, więc im to wybaczam.

            Płonący lód. Nieczyste zagranie otrzymuje ode mnie 5 gwiazdek.

           

Pozdrawiam Was ciepło, Wasza Justyna Coffee_Cup90;)

Za egzemplarz do recenzji chciałabym serdecznie podziękować Novae Res oraz Patrycji Kuczyńskiej oraz Monice Rępalskiej.